Pisma i wyroki

W dniu 29 kwietnia 2014 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku w przedmiocie ustalenia wysokości opłat dodatkowych z tytułu przewozu osób, bagażu oraz zabieranych ze sobą zwierząt do środka transportowego oraz wysokości opłaty manipulacyjnej. Sygnatura akt: I SA/Bk 82/14. Sprawa dotyczy skargi pasażera na uchwałę Rady Miejskiej dotyczącej obowiązku pasażera do uiszczenia opłaty dodatkowej w przypadku niezarejestrowania przy wejściu do pojazdu karty elektronicznej z zakodowanym ważnym biletem.

W dniu 15 grudnia 2016 r. wydana została ustawa o zmianie ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego oraz niektórych innych ustaw.

W dniu 27 października 2016 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w przedmiocie prawidłowości przetargu na usługi publiczne przewozu osób omnibusami. Trybunał orzekł, że przy transporcie autobusowym, z dokumentów przetargowych i umów o świadczenie usług publicznych musi wynikać, czy dopuszczalne jest podwykonawstwo, a jeśli tak, to w jakim zakresie. W tej sytuacji mają zastosowanie przepisy rozporządzenia 1370/2007 stanowiące wyjątek od zasady nieograniczonego rynku. Sprawa: C-292/15, Hörmann Reisen GmbH przeciwko Stadt Augsburg, Landkreis Augsburg.

W dniu 27 października 2016 r. wydane zostało Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Budownictwa zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości opłat za wydanie dokumentów związanych z wykonywaniem publicznego transportu zbiorowego oraz wzorów tych dokumentów.

W dniu 15 października 2014 r. Komisja Europejska wydała decyzję w sprawie pomocy państwa wdrożonej przez Irlandię na rzecz przedsiębiorstw autobusowych Córas Iompair Éireann. Komisja rozpatrywała sprawę domniemanej, niezgodnej z prawem pomocy państwa przyznanej przedsiębiorstwom autobusowym należącym do Córas Iompair Éireann i Dublin Bus przez rząd irlandzki w postaci dotacji w ramach krajowych planów rozwoju i w postaci rocznych dotacji operacyjnych.

W dniu 14 października 2016 r. wydana została Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w zakresie wyłączenia z opodatkowania opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych. Po zmianie przepisów Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych nie mogą podlegać opodatkowaniu.

W dniu 23 listopada 2016 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie w przedmiocie kary pieniężnej w sprawie opóźnień na liniach autobusowych. Sygnatura akt: III SA/Kr 775/16. Na podstawie protokołów kontroli stwierdzono, że autobusy na liniach regularnych ulegały opóźnieniom ze względu na korki oraz utrudnienia w ruchu miejskim. Na przewoźnika została nałożona kara pieniężna, bowiem organ uznał, że przewoźnik jako przedsiębiorca profesjonalny nie przewidział typowych utrudnień w komunikacji miejskiej.

W dniu 2 października 2016 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w przedmiocie ustalenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Miasto Łódź. WSA w Łodzi uznał, że ustalając wysokość stawki opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, należy uwzględnić standard poszczególnych przystanków, jak również infrastrukturę przystanku tj. istnienie wiaty, ławek, kiosku, utwardzenia podjazdu dla dla środków komunikacyjnych, itd., ale także jego wielkość.

W dniu 2 października 2016 r. zapadł wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi w przedmiocie ustalenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest Miasto Łódź. WSA w Łodzi uznał, że ustalając wysokość stawki opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych, należy uwzględnić standard poszczególnych przystanków, jak również infrastrukturę przystanku tj. istnienie wiaty, ławek, kiosku, utwardzenia podjazdu dla dla środków komunikacyjnych, itd., ale także jego wielkość.

W dniu 26 października 2016 r. zapadł wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie ustalenia stawki opłaty za korzystanie przez operatorów i przewoźników z przystanków komunikacyjnych, których właścicielem albo zarządzającym jest Gmina Miasta.